West Coast with Enzo!

The Northern Territory is the kind of land where clichés are born.. The tropical north is a wild, untameable place, with cyclones whipping the coast and dumps of rain that cut road acces to many settlements and sight. And then there are all of those deadly animals poised to snap, sting and strike. There really are wild crocodiles in the waterways and an other car might not come down the desert road for weeks.

Samen met Anna, Chris, Giovanni & Dani ga in van Darwin via de westkust naar Perth reizen met Enzo, de rode van van Gio en Dani! Zondag morgen vertrekken we vroeg om na een lange trip begin van de middag aan te komen in Katherine. In Katherine bezoeken we Nitmiluk National Park (Katherine Gorge). De Katherine rivier loopt door rugged sandstones en door de eeuwen heen heeft het een grote gorge gevormt... Eerst even lekker afkoelen van de warme trip in de auto in het koude water van de rivier om vervolgens met een wandelroute naar de top van de gorge te lopen! Wat een plaatjes is het hier zeg! Een goed begin van een goede en mooie roadtrip..

De westkust van Darwin to Perth (via Broome) is toch best een aantal km, namelijk zo’n 4000! ER moeten in de eerste dagenb toch wel wat kilometers gemaakt worden... en de bewoonde wereld is vaak ver te zoeken, dus we slapen vaak ergens langs de weg op een rust/parkeerplek of de zeldzame bezinepompen (roadhouses).
Als we in Kununurra bij een bezinepomp hebben geslapen (We moesten wel want de volgende konden we nooit meer halen en deze was al vroeg gesloten) rijden we langs Halls Creek en slapen na een autodag de volgende avond langs de weg in de buurt van Fitzroy Crossing... 3 dagen rijden met weinig leven zijn we 1865 k’s verder in de een na grootste stad in Western Australia, Broome! We komen optijd aan om nog lekker in bikini op het lege stand zitten.. Het voordeel met de westkust is dat er maar weinig mensen zijn, ten eerste is het minder dicht bevolkt dan bijvoorbeeld de oostkust, ten tweede slaan veel backpackers en reizigers de westkust over... Een mooie zonsondergang in Broome en een herlijk avondje stappen! Eind volgende dag rijden we na een middagje strand weer verder en slapen at an roadhouse..

Voor de verandering is 22 oktober weer een lange autorijdag, we gooien er namelijk best wel eventjes een tempo in.. maar als we langs de weg eventjes stoppen omdat ik door de hitte een bloedneus kreeg wilde Enzo vervolgens niet meer verder! Je kan ’t hem nog niet eens kwalijk nemen want het was een hete dag en hij had al wat uurtjes gereden.. Geirriteerd & bezweet, maar ook gelukkig dat we niet naar een garage hoeven, kunnen we na zo’n 20 minuten weer verder! Plus punt, eindelijk maak ik de foto die ik al weken m’n doel is: Moi op een eindeloze road omringt door niks...

Over Exmouth hebben we al veel positieve verhalen gehoord. Het schijnt dat je hier schitterd kan duiken, maar ook goed snorken (aangezien ik zelf niet duik is dat dus een betere optie)!! In het dorpje zelf zien we overal wilde Emu’s lopen en als we ’s avonds na het vissen onze versgevange vis willen gaan barbequeen op de BBQ van het visitors centre staat het hele grasveld vol kangaroo’s.. Helaas is het lastig om in het donker foto’s te maken en met een enkele beweging zijn ze ook al weer gesprongen! 24 & 25 oktober gaan we dan het veel besproken Cape Range National Park in. Dit park ligt aan het water met Ningaloo reef. Turqoise Bay is een prachtig blauwe zee en hier gaan we mooi even snorken... Van te voren had we al gelezen dat er haaien kunnen zitten, maar toen ik er zelf twee een eindje verder zag zwemmen moest ik toch wel eventjes slikken, No Worries, deze reefsharks zijn harmless..
Als we naar onze campside willen rijden om onze orginele pasta voor te bereiden zien we in de verte in de zee whales op springen..
Onze tweede dag in Cape Range brengen we door op de Oyster Stack en Lakeside. En vinden we bij het informatie centrum de telefooncel uit de Lonely Planet en een eche LP lezer, zoals ikzelf, moet daar toch eventjes een eigen foto van maken!
’s Avonds slapen we in Coral Bay maar omdat het ’s nachts en de volgende ochtend alleen maar regent brijden we maar weer verder zonder Coral Bay echt te hebben verkend. En alsof we nog niet genoeg pech haddem met het weer hebben we in Carnarvon ook minder geluk met de mensen die we tegen komen.. Bij de bezinepomp, supermarkt, bibliotheek en toiletten komen we alleen maar grumpy mensen tegen die allemaal iets te zeuren op ons konden bedenken.. Nou moet ik zeggen dat ik zelf ook niet zo vrolijk zou zijn als ik in het dorp zou wonen die bekend staat om zijn bananen farms..

Na een nacht in m’n tent tussen de duinen in Monkey Mia hebben we ’s morgens meer geluk. Al word ik uit m’n tent gebrand, het is vandaag wel lekker warm weer. Heerlijk genieten van een dagje strand en slapen ’s avonds langs de weg onderweg naar Kalbarri, waar we de volgende dag wat wandelroutes lopen in het National Park van Kalbarri...
Boodschapjes doen in Geraldton om nog even flink door te rijden om voor zonsondergang de Pinnacles te spotten. Deze vond ik persoonlijk een beetje tegen vallen! In Cervantes slapen we achter de country club (bijna letterlijk op de golfbaan) en naast een van die gave echte Australische windmills!

Iets sneller dan gedacht kom ik op 29 oktober na 5 weken reizen weer aan in m’n vertrouwde Perth! Lekker eventjes bijkomen, alles weer even goed wassen, want mn kleding kan na outback en westkust best een goede wasbuurt gebruiken.. Ik kan gelukkig weer in m’n oude kamertje slapen bij de nieuwe au pair. Na 5 daagjes ontspannen in Perth en me vermaken mt mn boys die ik toch wel erg heb gemist, vlieg ik naar Bali waar ik zo’n 11 dagen nog meer ga genieten! Wat een leven heb ik toch!

In ieder geval kan ik tegen alle backpackers, toeristen, locals en reizigers nu wel zeggen dat je de westkust dus echt niet over moet slaan..