First Impression
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Natasja
22 Februari 2012 | St. Lucia, Castries
Inmiddels ben ik al bijna een weekje op het Caribbean Island St Lucia.. Goh wat voel ik me hier soms een vis op het droge… Alle werknemers op Sandals La Toc zijn uiteraard zwart, aangezien de bevolking dat ook is.. Dus overal waar ik loop word ik na gekeken, vanwege m’n lange blonde haren, blauwe ogen en nog witte huid.. Where are you from? Is de vraag die ik zo’n honderd keer per dag moet beantwoorden, is het niet van m’n collega’s dan is het wel van de gasten, die soms ook raar staan te kijken dat ik opeens aan hun tafel sta.. Maar ik kan niet anders zeggen dat dat stiekem best heel leuk is.. Gasten vragen continue wat ik hier kom doen en dat ik het zo goed getroffen heb om in the Caribbean stage te lopen, en hoe ik daar dan in godsnaam aan gekomen ben en waarom niet iedereen dat dan doet? De eerste paar dagen voelde ik me een beetje opgelaten op het Resort, omdat ik nog niet was begonnen met werken en alle werknemers me zagen lopen met andere Interns (andere blanke stagiaires), en me continue nakeken.. Inmiddels is dat veranderd, want ik begin langzaam de ‘easy going’ werksfeer te begrijpen en te integreren.
Laat ik even vooraf aan beginnen.. Want ik vertrok donderdag in de vroege ochtend met Mamma, Oma en m’n lieve vriendje naar Schiphol. Zo makkelijk het was om naar Australia te vertrekken, had ik nu toch wel wat moeite, maar gelukkig stond er een lieve vrouw voor me in de rij voor de douane die door mijn tranen meteen vroeg voor hoe lang ik weg ging en of het de eerste keer was, heerlijke afleiding en sneller dan verwacht was in door de douane.. Amsterdam – London, London – Barbados, Barbados – St. Lucia. Op Barbados moest ik na een lange vlucht nog 2 uur wachten op m’n volgende vlucht, en hier begon ik voor ’t eerst te voelen dat ik naar een nieuwe plek ging, geen idee wat ik hier kon eten en hoeveel 20 BBD (Barbados Dollar) was, maar goed, met je pas hoef je het gelukkig niet uit te rekenen.. De vlucht naar St. Lucia was nog een ervaring opzich, zat ik daar in een heel klein vliegtuigje (lees: plek voor zo’n 40 man) met alleen maar donkere mensen, t was ook echt een lokaal vliegtuigje en hopte van het ene eiland naar ‘t andere, gelukkig was St. Lucia de eerste stop en was ik rond 6 uur op het vliegveld, waar ik met een taxi busje naar het Resort werd gebracht..
Op het Resort zijn 2 Intern huizen, waar in ieder 9 mensen kunnen verblijven.. Elk huis heeft een ruime keuken, woonkamer, balkon, 3 tweepersoonskamers en 3 eenpersoonskamer, ik heb het geluk dat ik een eigen kamer heb! Meteen mijn kamertje lekker eigen gemaakt, en de muur vol foto’s gehangen.. In mijn huis wonen 2 Zweedse jongens, een Mexicaans meisje, een Frans meisje, een Duits meisje en een meisje uit Hong Kong. In het 2de huis wonen een Nederlandse jongen, South Koreaanse jongen, Brits meisje en een jongen uit Hong Kong.
Vrijdag morgen heeft de Nederlandse jongen (die hier al 6 maanden zit en alle nieuwe interns de weg wijst.) mij het hele Resort laten zien.. De training Manager was had vrij tot maandag, dus een meeting met hem moest wachten tot maandag, helemaal niet erg, want dat betekende dat ik heerlijk nog 3 dagen had om te acclimatiseren en te genieten van het warme weer.. Vrijdagavond is er elke week een street party, waar wij als interns vanaf 9 uur ook heen mogen, helaas was ik in slaap gevallen en moet ik tot vrijdag wachten om te zien hoe dat is..
Zaterdagavond na een middagje op het strand te hebben gelegen, heerlijk gegeten bij de Chinees in Rodney Bay met alle meiden.. Erg gezellig en alle meiden wat beter leren kennen..
Omdat het strand geen eigen dom is van het Resort mogen wij daar gewoon gaan liggen, maar t is toch niet zo heel erg fijn en dus gingen we zondag middag lekker naar Rodney Bay om van het strand daar te genieten… ’s Avonds Domino’s besteld, hihi, jaja, dat heb je hier ook gewoon.. Net als je KFC en Burger King zijn hier ook aanwezig, maar geloof het of niet; geen Macdonalds op dit eiland!
Ik moet er nog even aan wennen, maar iedereen is hier heel makkelijk, vooral met tijd, want ze laten je gerust de hele ochtend wachten.. Maandag ochtend meldde ik me om half 10 bij de Training Manager Kurt, aardige man hoor, maar rond half 2 liep ik pas weer naar huis wetende waar ik zou gaan werken en voor wie en wat. De zelfde avond zou ik om 6 uur beginnen bij Armando’s, een Italiaans Restaurant waar Ala Carte besteld kan werken en open is voor ontbijt, lunch en diner. Erg leuk en super gezellig, enig nadeel, het is boven aan de berg, en zo moet ik dus elke shift die berg op, gelukkig ben ik tot nu toe redelijk vaak de shuttle bus (of golfkarretje) tegen gekomen en spring ik er altijd maar in.. Mijn shift zijn eigenlijk best oke.. Van 2 tot 10, 3 tot 11 als ik alleen avond sta.. Of zoals vandaag, gesplitte shifts, dan loop in ontbijt van 7 tot 11 en dan ’s avonds van 6 tot 10, wat ik eigenlijk best prima vind.. Want ik sta vroeg op heb wat aan me dag, en kan van 11 tot 6 m’n eigen ding doen.. Lekker naar t strand bijvoorbeeld (er is meestal wel iemand die ook ’s middags vrij is)!
Ik begin dus wel een beetje m’n plek te vinden, en leer elke dag weer nieuwe mensen kennen, want er werken echt honderden mensen op het resort.. Het resort heeft 331 kamers (waar alleen maar couples mogen verblijven), dus er zijn elke dag ook weer andere gasten in het restaurant, maar ook mensen die ik de vorige dag heb ontmoet, en waar ik dan weer even een praatje mee maak..
Elk voordeel heeft z’n nadeel word er altijd gezegd, nou het nadeel van wonen op het resort is helaas dat ik dus ook niet zo veel kant op kan.. Buiten werktijd is het niet de bedoeling dat je in je normale kleding over het resort loopt, en er gaat maar 1 keer in t uur een bus van het resort naar Castries (hoofdstad van St. Lucia). Het resort ligt onderaan een berg en ergens naar toe te voet is geen doen, waar ik me de eerste dagen erg aan ergerde, want mij kennende weet iedereen vast dat ik er wel van hou om er op uit te gaan en dingen te ontdekken.. Gelukkig heeft de Nederlandse jongen voor aanstaande zondag een boot gehuurd en gaan we het eiland verkennen! Vrij heb ik alvast gevraagd en gekregen, dus ben benieuwd.. Uiteraard volgen de ervaringen!
Het is tijd om te lunchen, want elke maandag, woensdag en vrijdag mogen wij eten in de Pavillion van het gasten buffet nadat de lunch voor de gasten voorbij is.. Dus dat ga ik dan maar eens proberen.. Overigens krijg ik in Armando’s ook prima te eten, omdat we boven aan de berg zitten, vind de manager van Armando’s t namelijk niet nodig om helemaal naar beneden te gaan voor de staff kantine en dus eten wij lekker van de kaart..
Slaap lekker alvast, ik geniet nog even van de zon…
Liefs
Laat ik even vooraf aan beginnen.. Want ik vertrok donderdag in de vroege ochtend met Mamma, Oma en m’n lieve vriendje naar Schiphol. Zo makkelijk het was om naar Australia te vertrekken, had ik nu toch wel wat moeite, maar gelukkig stond er een lieve vrouw voor me in de rij voor de douane die door mijn tranen meteen vroeg voor hoe lang ik weg ging en of het de eerste keer was, heerlijke afleiding en sneller dan verwacht was in door de douane.. Amsterdam – London, London – Barbados, Barbados – St. Lucia. Op Barbados moest ik na een lange vlucht nog 2 uur wachten op m’n volgende vlucht, en hier begon ik voor ’t eerst te voelen dat ik naar een nieuwe plek ging, geen idee wat ik hier kon eten en hoeveel 20 BBD (Barbados Dollar) was, maar goed, met je pas hoef je het gelukkig niet uit te rekenen.. De vlucht naar St. Lucia was nog een ervaring opzich, zat ik daar in een heel klein vliegtuigje (lees: plek voor zo’n 40 man) met alleen maar donkere mensen, t was ook echt een lokaal vliegtuigje en hopte van het ene eiland naar ‘t andere, gelukkig was St. Lucia de eerste stop en was ik rond 6 uur op het vliegveld, waar ik met een taxi busje naar het Resort werd gebracht..
Op het Resort zijn 2 Intern huizen, waar in ieder 9 mensen kunnen verblijven.. Elk huis heeft een ruime keuken, woonkamer, balkon, 3 tweepersoonskamers en 3 eenpersoonskamer, ik heb het geluk dat ik een eigen kamer heb! Meteen mijn kamertje lekker eigen gemaakt, en de muur vol foto’s gehangen.. In mijn huis wonen 2 Zweedse jongens, een Mexicaans meisje, een Frans meisje, een Duits meisje en een meisje uit Hong Kong. In het 2de huis wonen een Nederlandse jongen, South Koreaanse jongen, Brits meisje en een jongen uit Hong Kong.
Vrijdag morgen heeft de Nederlandse jongen (die hier al 6 maanden zit en alle nieuwe interns de weg wijst.) mij het hele Resort laten zien.. De training Manager was had vrij tot maandag, dus een meeting met hem moest wachten tot maandag, helemaal niet erg, want dat betekende dat ik heerlijk nog 3 dagen had om te acclimatiseren en te genieten van het warme weer.. Vrijdagavond is er elke week een street party, waar wij als interns vanaf 9 uur ook heen mogen, helaas was ik in slaap gevallen en moet ik tot vrijdag wachten om te zien hoe dat is..
Zaterdagavond na een middagje op het strand te hebben gelegen, heerlijk gegeten bij de Chinees in Rodney Bay met alle meiden.. Erg gezellig en alle meiden wat beter leren kennen..
Omdat het strand geen eigen dom is van het Resort mogen wij daar gewoon gaan liggen, maar t is toch niet zo heel erg fijn en dus gingen we zondag middag lekker naar Rodney Bay om van het strand daar te genieten… ’s Avonds Domino’s besteld, hihi, jaja, dat heb je hier ook gewoon.. Net als je KFC en Burger King zijn hier ook aanwezig, maar geloof het of niet; geen Macdonalds op dit eiland!
Ik moet er nog even aan wennen, maar iedereen is hier heel makkelijk, vooral met tijd, want ze laten je gerust de hele ochtend wachten.. Maandag ochtend meldde ik me om half 10 bij de Training Manager Kurt, aardige man hoor, maar rond half 2 liep ik pas weer naar huis wetende waar ik zou gaan werken en voor wie en wat. De zelfde avond zou ik om 6 uur beginnen bij Armando’s, een Italiaans Restaurant waar Ala Carte besteld kan werken en open is voor ontbijt, lunch en diner. Erg leuk en super gezellig, enig nadeel, het is boven aan de berg, en zo moet ik dus elke shift die berg op, gelukkig ben ik tot nu toe redelijk vaak de shuttle bus (of golfkarretje) tegen gekomen en spring ik er altijd maar in.. Mijn shift zijn eigenlijk best oke.. Van 2 tot 10, 3 tot 11 als ik alleen avond sta.. Of zoals vandaag, gesplitte shifts, dan loop in ontbijt van 7 tot 11 en dan ’s avonds van 6 tot 10, wat ik eigenlijk best prima vind.. Want ik sta vroeg op heb wat aan me dag, en kan van 11 tot 6 m’n eigen ding doen.. Lekker naar t strand bijvoorbeeld (er is meestal wel iemand die ook ’s middags vrij is)!
Ik begin dus wel een beetje m’n plek te vinden, en leer elke dag weer nieuwe mensen kennen, want er werken echt honderden mensen op het resort.. Het resort heeft 331 kamers (waar alleen maar couples mogen verblijven), dus er zijn elke dag ook weer andere gasten in het restaurant, maar ook mensen die ik de vorige dag heb ontmoet, en waar ik dan weer even een praatje mee maak..
Elk voordeel heeft z’n nadeel word er altijd gezegd, nou het nadeel van wonen op het resort is helaas dat ik dus ook niet zo veel kant op kan.. Buiten werktijd is het niet de bedoeling dat je in je normale kleding over het resort loopt, en er gaat maar 1 keer in t uur een bus van het resort naar Castries (hoofdstad van St. Lucia). Het resort ligt onderaan een berg en ergens naar toe te voet is geen doen, waar ik me de eerste dagen erg aan ergerde, want mij kennende weet iedereen vast dat ik er wel van hou om er op uit te gaan en dingen te ontdekken.. Gelukkig heeft de Nederlandse jongen voor aanstaande zondag een boot gehuurd en gaan we het eiland verkennen! Vrij heb ik alvast gevraagd en gekregen, dus ben benieuwd.. Uiteraard volgen de ervaringen!
Het is tijd om te lunchen, want elke maandag, woensdag en vrijdag mogen wij eten in de Pavillion van het gasten buffet nadat de lunch voor de gasten voorbij is.. Dus dat ga ik dan maar eens proberen.. Overigens krijg ik in Armando’s ook prima te eten, omdat we boven aan de berg zitten, vind de manager van Armando’s t namelijk niet nodig om helemaal naar beneden te gaan voor de staff kantine en dus eten wij lekker van de kaart..
Slaap lekker alvast, ik geniet nog even van de zon…
Liefs
-
22 Februari 2012 - 18:20
Gerdy:
Leuk, leuk leuk! X
-
22 Februari 2012 - 19:59
Joost & Anja:
Inderdaad leuk, om te lezen en te weten dat het goed met je gaat. Succes en plezier. X papa, mama en Joeri -
22 Februari 2012 - 22:47
Laurien:
Natas,
Wist niet dat je in het buitenland was.. Maar ben helemaal op de hoogte:-) leuk dat je het zo naar je zin hebt! Geniet ervan. En doe vooral lekker rustig aan! Xx -
23 Februari 2012 - 13:35
Assie:
jeetje tas jij heb het mooi voorelkaar zegg ziet er heerlijk uit
maar kan mij voorstellen dat je moet wennen maar jij bent wel wat gewend he
ik wou dat ik nog zo jong was had ik met je mee gegaan hihiihihi
in ieder geval succes en veel werk plezier dikke kus as en mees -
24 Februari 2012 - 15:30
Ingeborg:
Hoi Natas,
Wat leuk te lezen hoe het daar allemaal gaat. Wat fijn dat je het naar je zin hebt. En lekker eten van de kaart niet verkeerd.
Wij zijn net terug uit Drenthe waar we het erg leuk hebben gehad veel te snel om.
Veel plezier met de boottocht zondag.
Kus -
25 Februari 2012 - 15:01
Herma:
Hoi Natasja.
Alweer een nieuw avontuur aan de andere kant van de wereld. Ik hoop dat het een "leuke nuttige"stage zal worden.
-
02 Maart 2012 - 13:14
Robert:
Hallo, ik kom zelf net terug uit St Lucia en ik kan je alleen maar aanmoedigen meer van het eiland te zien. Op de doorgaande wegen zijn bushaltes waar busjes je voor een paar dollar naar Castries kunnen brengen. Ik zou wel even je Sandals kleding uitdoen, is niet altijd een populair bedrijf op het eiland. Maar als je met ze praat kom je er snel achter dat Looshans enorm sympathieke mensen zijn. Een Nederlandse academica heeft net een geschiedenis van St Lucia gepubliceerd, voor 75 dollar in de boekwinkel.
Vooral van dat resort af komen! Wel even oppassen dat je 's nachts niet aleen door Castries of Gros Islets gaat zwerven en een stevige cursus onderhandelen en afdingen volgen.
Groet!
Looshan-by-proxy -
02 Maart 2012 - 16:16
Pia:
Ha Natasja,
Wat leuk om je verslag te lezen.
Weer een leuke uitdaging voor je.
Ik weet nog goed dat je zei dat je ook naar het buitenland wilde toen Debbie in Amerika zat.
Geniet vooral en ik ga je volgen.
Lieve groet van Pia Bakker ;)
-
04 Maart 2012 - 22:16
Anita:
Dat ziet er goed uit! Interessant, zo'n internationaal gezelschap om mee samen te werken. Volgen zij ook allemaal een opleiding in hotelmanagement?
We wensen je daar een topervaring toe!
Groeten, ook van Koen, Wessel en Hidde.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
