Massages, modderbad & movies
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Natasja
08 Maart 2012 | St. Lucia, Castries
Naast de stagiaires uit het buitenland lopen hier ook lokale jongeren een soort snuffel stage. Meiden die voor twee maanden in de horeca komen werken (zonder betaald te worden) om in te toekomst als vaste werknemer te kunnen komen werken, maar ook meiden die een beauty opleiding doen en voor een maandje massages komen geven voor het personeel voor nog geen zes euro voor ruim een uur.. Mij kennende zeg ik daar natuurlijk geen nee tegen en dus heb ik daar natuurlijk twee keer gebruik van gemaakt.. Heerlijk, en wat nog het fijnste is, is dat ik daarna eindelijk een warme douche kon nemen in de Spa. Want dat had ik nog niet verteld, de douches in ons intern house zijn niet warm, maar ijskoud in de morgen (wat mij om zes uur ’s morgens wel meteen wakker maakt) en door het warme weer iets meer naar lauw in de middag/avond. Zes euro is dus zeker de moeite waar!
Zondag 26 Feb was het dan tijd om wat van het eiland te zien! Om 9 uur ‘s morgens stonden we in Castries te wachten voor de Joe Knows tour die met de Caribbean begrippen natuurlijk even op zich liet wachten, en helaas zat ook het weer niet echt mee, want het eerste uur regende het nogal. Maar dat mag de pret niet drukken, want om tien uur werden de eerste alcoholische dranken al ingeschonken en ging de muziek hard. Een eerste stop bij Marigot Bay voor adembenemende foto’s om vervolgens drie kwartier te snorkelen. Een mooie boottocht langs de westkust brengt ons naar Soufriere, waar ik dan eindelijk de bekende Pitons zie, de twee vulkaanachtige bergen die het symbool zijn van het eiland (zelfs de lokale biersoort is er naar vernoemd). Met een busje worden we door de stad gereden om bij een andere vulkaan aan te komen voor een modderbad. ‘Ah bah’, is echt het eerste wat ik dacht, en ‘zal ik dit nou wel doen’, want ik vind dit echte helemaal niet fijn.. Dat ik dit überhaupt heb gedacht had ik al meteen spijt van, want na mezelf helemaal in te hebben gesmeerd met de stikkende korrelende modder, dook ik in een kokend heet bad en mijn huid? Nou die was zo zacht als een baby huidje!
Volgende stop was de Toraille Waterfall waar we de laatste modderrestjes konden afspoelen onder de waterval, wat overigens nog best pijn deed, want dat water kwam met veel kracht naar beneden! Na een creoolse lunch en een ruige boot trip kwamen we halverwege de middag terug op het resort om nog lekker de laatste uurtjes zon mee te pakken op het strand.
Aangezien ik hier ben om stage te lopen moet er natuurlijk ook gewerkt worden en dat gebeurt dan ook zes dagen op rij, altijd ’s avonds en zie me mede interns dus niet al de tijd. En dus had ik voor de zondag weer vrij gevraagd omdat bijna iedereen dan vrij is en ik dus weer een beetje kan socializen. Dat ging alleen helaas niet helemaal zoals gepland. Zaterdagavond vertelde ze me doodleuk dat ik zondag gewoon moest werken en dat mijn eerst volgende vrije dag pas zaterdag zou zijn.. Wat betekende dat ik twaalf dagen op rij moest werken, ja, daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord, en na veel gezeur was het me nog niet gelukt. ’s Zondag morgen gewerkt en ’s avonds niet meer terug gekomen en me ziek gemeld (wat ik me overigens ook begon te voelen, door al dat gedoe). Toen ik maandag weer gewoon op werk was zag ik tot mijn genoegen dat ze gelukkig toch mijn rooster hadden veranderd en ik dinsdag na acht dagen een dag vrij had. Een ding heb ik hier wel van geleerd, laat nooit zomaar over je heen lopen en mijn tijd in Armando’s zal geen weken meer duren.
Inmiddels ben ik hier al weer drie weken en begint het een gewoon leventje te worden en dus gingen we dinsdag, na de hele middag op het strand te hebben gelegen, lekker naar de bios (in Scheveningen ging ik tenslotte ook regelmatig met mijn abonnement).
Voor aanstaande zondag weer vrij gevraagd, want er staan weer genoeg dingen op de planning, dus hopelijk gaat het dit weekend wat makkelijker. Over deze ‘dingen’ in mijn volgende verslag meer als ze ook daadwerkelijk hebben plaats gevonden.. Onzekerheid is iets wat hier nogal heerst heb ik inmiddels begrepen..
Dus tot lees, in mijn ‘onzeker wanneer’ volgende verslag, hihi!
Take care x
Zondag 26 Feb was het dan tijd om wat van het eiland te zien! Om 9 uur ‘s morgens stonden we in Castries te wachten voor de Joe Knows tour die met de Caribbean begrippen natuurlijk even op zich liet wachten, en helaas zat ook het weer niet echt mee, want het eerste uur regende het nogal. Maar dat mag de pret niet drukken, want om tien uur werden de eerste alcoholische dranken al ingeschonken en ging de muziek hard. Een eerste stop bij Marigot Bay voor adembenemende foto’s om vervolgens drie kwartier te snorkelen. Een mooie boottocht langs de westkust brengt ons naar Soufriere, waar ik dan eindelijk de bekende Pitons zie, de twee vulkaanachtige bergen die het symbool zijn van het eiland (zelfs de lokale biersoort is er naar vernoemd). Met een busje worden we door de stad gereden om bij een andere vulkaan aan te komen voor een modderbad. ‘Ah bah’, is echt het eerste wat ik dacht, en ‘zal ik dit nou wel doen’, want ik vind dit echte helemaal niet fijn.. Dat ik dit überhaupt heb gedacht had ik al meteen spijt van, want na mezelf helemaal in te hebben gesmeerd met de stikkende korrelende modder, dook ik in een kokend heet bad en mijn huid? Nou die was zo zacht als een baby huidje!
Volgende stop was de Toraille Waterfall waar we de laatste modderrestjes konden afspoelen onder de waterval, wat overigens nog best pijn deed, want dat water kwam met veel kracht naar beneden! Na een creoolse lunch en een ruige boot trip kwamen we halverwege de middag terug op het resort om nog lekker de laatste uurtjes zon mee te pakken op het strand.
Aangezien ik hier ben om stage te lopen moet er natuurlijk ook gewerkt worden en dat gebeurt dan ook zes dagen op rij, altijd ’s avonds en zie me mede interns dus niet al de tijd. En dus had ik voor de zondag weer vrij gevraagd omdat bijna iedereen dan vrij is en ik dus weer een beetje kan socializen. Dat ging alleen helaas niet helemaal zoals gepland. Zaterdagavond vertelde ze me doodleuk dat ik zondag gewoon moest werken en dat mijn eerst volgende vrije dag pas zaterdag zou zijn.. Wat betekende dat ik twaalf dagen op rij moest werken, ja, daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord, en na veel gezeur was het me nog niet gelukt. ’s Zondag morgen gewerkt en ’s avonds niet meer terug gekomen en me ziek gemeld (wat ik me overigens ook begon te voelen, door al dat gedoe). Toen ik maandag weer gewoon op werk was zag ik tot mijn genoegen dat ze gelukkig toch mijn rooster hadden veranderd en ik dinsdag na acht dagen een dag vrij had. Een ding heb ik hier wel van geleerd, laat nooit zomaar over je heen lopen en mijn tijd in Armando’s zal geen weken meer duren.
Inmiddels ben ik hier al weer drie weken en begint het een gewoon leventje te worden en dus gingen we dinsdag, na de hele middag op het strand te hebben gelegen, lekker naar de bios (in Scheveningen ging ik tenslotte ook regelmatig met mijn abonnement).
Voor aanstaande zondag weer vrij gevraagd, want er staan weer genoeg dingen op de planning, dus hopelijk gaat het dit weekend wat makkelijker. Over deze ‘dingen’ in mijn volgende verslag meer als ze ook daadwerkelijk hebben plaats gevonden.. Onzekerheid is iets wat hier nogal heerst heb ik inmiddels begrepen..
Dus tot lees, in mijn ‘onzeker wanneer’ volgende verslag, hihi!
Take care x
-
08 Maart 2012 - 18:43
Herma:
Hoi Natasja.
Zo te lezen heb je flink van je af moeten bijten maaaar hoop dat de aanhouder wint. Waarschijnlijk proberen ze je uit, als je niets zegt is het mooi meegenomen als je zoveel dagen werkt.
Succes met alles.
Herma -
08 Maart 2012 - 18:50
Gerdy:
Ha ha, jij en over je heen laten lopen. Laat me niet lachen! Dat zal niet gebeuren toch! Heerlijk die massages en warme douches. Dat verdien je na een zware werkdag. Wat maak je veel leuke dingen mee. Klinkt allemaal erg goed. Verheug me op volgend nieuws! Liefs en dikke knuffel ook van Jos X -
08 Maart 2012 - 19:38
Papa:
Hoi Natasja,
Het schrijven ben je nog niet verleerd,als ik je verhaal lees is het net of we aan de tafel zitten en jij alles verteld.
Nu wel weer een mooie ervaringen , en groot gelijk laat niet met je sollen.
Van werken is nog nooit iemand doodgegaan zou opa zeggen.
Ik vind het super wat je aan het doen bent en ben trots op je , geniet ook van de leuke dingen.
Liefs papa -
09 Maart 2012 - 08:14
Nikki:
Wat lekker, wat lekker!!
Vooral genieten van het mooie weer en de leuke dingen die je doet.. En daarbij ook nog het een en ander leren. Niet verkeerd..
In elk geval zeker niet over je heen laten lopen! Maar dat komt helemaal goed met jou.
Binnenkort kun je een update vanuit Horst verwachten.. :)!
xxx -
11 Maart 2012 - 20:15
Koen:
Hoi Natasja,
Klinken heerlijk jouw beschrijvingen. Natuurlijk hard werken, maar voldoende bijzondere dingen te doen en te zien. Hopelijk hou je het schrijven vol, want het is zeker leuk om te lezen!
Groetjes, Koen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
