Exploring this Caribbean Island & Caribbean Sea

Na al mijn avonturen van de afgelopen dagen is het duidelijk tijd voor een nieuwe update. Het is inmiddels al weer even geleden en er is een hoop gebeurd en veranderd in de tussentijd!

Tijdens week 6 in Armando’s vond ik het wel eens tijd voor verandering, zeker omdat mij dat in eerste instantie beloofd is.. Helaas kostte het me zo’n anderhalve week voordat ik eindelijk een gesprek kon aangaan met de F&B manager, want op de een of andere manier is hij altijd overal en nergens… In Armando’s doe ik nu al een tijdje het zelfde en aangezien ik niet meer zo veel leer, zou ik graag in de bars willen werken. Gasten zijn tenslotte op vakantie en willen de halve dag cocktails drinken en dan is het wel handig als ik nou eens weet wat daar in gaat.. Nou voor de bars moet ik helaas nog even wachten, want de manager wilde me eerst 2/3 weken in Neptunes hebben.. Ook goed, want dit was eerlijk gezegd het restaurant waar ik naast Armando’s wel graag wilde werken.. Waarom? Nou heel simpel, omdat ze een lange en late lunch hebben die over het algemeen heel druk is, omdat ze hamburger, pizza’s e.d. hebben, en dus zouden mijn werktijden wat meer naar overdag zijn en zou ik wat meer avonden vrij zijn… Inmiddels zitten er al weer 2 weken Neptunes op en eerlijk gezegd vind ik het niet zo erg om hier nog eventjes te blijven.. De teammembers zijn super gezellig en het is heerlijk om lekker overdag te werken en gemiddeld eens zo’n 3 avonden vrij te zijn…

Op mijn vrije dagen, middagjes en avonden probeer ik zo veel mogelijk lekker te relaxen, naar het strand te gaan of uit eten… Maar al een tijdje proberen Andrea, Renee en ik om eens een zelfde dag vrij te zijn om een auto te huren en het eiland te verkennen.. Afgelopen woensdag kregen we het eindelijk voor elkaar om alle 3 tegelijk vrij te hebben en dus stonden we op onze vrije dag vroeg op om rond 8 uur richting Rodney Bay te gaan, waar onze Suzuki Jimny voor ons klaar stond voor de dag.. Research had ik al volop gedaan en ook rondgevraagd aan collega’s of het nou te doen was om het hele eiland rond te rijden in een dag.. Aangezien St Lucia niet zo heel groot is heeft het maar 1 snelweg en dus is het niet zo heel ingewikkeld om het eiland te verkennen… In Castries, de hoofdstad en tevens mijn woonplaats, begonnen we landinwaarts de bergen in te rijden. Dit was helaas minder plezant, want het kwam met bakken uit de hemel voor zeker een half uur/3 kwartier, maar tegen de tijd we de oostkust bereikte klaarde het helemaal op en kon onze dag niet meer stuk… Dennery was onze eerste stop, een echt lokaal vissers dorpje, waar de lokale bevolking rond hing rond de haven, of dat ze net terug kwamen van vissen, nog moesten vissen of gewoon niks deden was niet echt duidelijk aangezien iedereen vanaf het moment dat wij aankwamen alleen nog maar ogen hadden voor ons.. Wij waren tenslotte echte toeristen met onze camera’s in de aanslag en iedereen kon ons zogenaamd wel helpen naar de watervallen of andere mooie plekken.. Nee bedankt, we kunnen de weg wel vinden hoor!

Langs de oostkust richting het zuiden.. Onderweg nog bijna verdwaald in een park dat bestemd was voor quads! Met de auto was dit dus niet zo’n goed idee en na een lange tijd rijden bedachten we dat het beter was te keren en proberen te herinneren hoe we ook al weer gereden waren, want we waren inmiddels echt in de middle of nowhere beland en aangezien dit duidelijk een 4WD weg was, was de kans dat wij hier ergens vast kwamen te zitten duidelijk aanwezig… Opgelucht konden we ademhalen toen we de bekende doorgaande weg eindelijk hadden bereikt en we de toch naar Vieux Fort door konden zetten… Vieux Fort is de 2de grootste stad van het eiland en dit is waar het internationale vliegveld is, aangezien ik vanuit Barbados kwam met een Caribbean luchtvaartmaatschappij was ik hier in tegenstelling tot Andrea en Renee nog nooit geweest.. En zoals iedereen me al had gewaarschuwd, deze grote stad is niks meer dan ronduit saai.. maar ten zuiden van deze stad bevind zich in het Moule a Chique het Vieux Fort Lighthouse en het uitzicht vanuit hier is de hoge klim (de auto moest duidelijk hard werken) zeker waard. Aan de oostkust van St Lucia bevind zich de Atlantic Ocean en aan de westkust de Caribbean Sea, en vanaf dit punt konden we beiden in een blik zien, met een groot deel van St Lucia in de achtergrond, dit gaf ons een goed gevoel over hoe groot (of beter gezegd klein) dit eiland ongeveer is…

Terug naar het noorden via de westkust, waar we het symbool van St Lucia, the Pitons, vanuit alle kanten hebben kunnen zien.. Vanuit het dorpje Soufriere was het zoals we al wisten het mooist en een foto zegt eigenlijk meer dan duizend woorden, want dit was werkelijk prachtig en onbeschrijfelijk!

In de verte konden we wat huizen zien, waarvan we nou niet zo goed wisten of we daar bij konden komen of niet, maar ten noorden van Soufriere was een weg de berg in en we dachten, waarom proberen we deze niet gewoon… Na een heftig rit, (lees: een eenbaansweg en overal gaten in de weg) kwamen we uiteindelijk aan bij een resort en tot onze grote verbazing waren we met onze boot tour een paar weken geleden precies op dit zelfde strand geweest, dat zegt maar weer hoe groot dit eiland is… Heerlijke cocktailtjes gedronken bij zonsondergang en snel terug over deze weg voordat het te donker werd en we de kuilen in de weg niet meer fatsoenlijk konden zien..

Andrea wilde graag in Marigot Bay eten, en dus reden we na een korte stop in Anse La Raye (wat weer zo’n typisch lokaal vissers dorpjes was) richting deze baai.. Prachtige baai, met mooie boten in het water en luxe villa’s tegen de berg, maar voor diner was dit duidelijk een te dure plek voor ons studenten… En dus belanden we helaas weer in de vertrouwde Marina voor diner, nadat we onze auto rond een uurtje of 9 weer hadden ingeleverd… Maar dat mocht de dag niet verpesten, want werkelijk waar, deze dag was onbeschrijfelijk en een geweldige ervaring.. Ongelofelijk dat we het hele eiland rond gereden zijn met veel stops onderweg en toch niet langer dan een dag nodig hadden… Al moet ik zeggen, dat ik dit zeker nog een keer ga doen en dan misschien andersom zodat we de westkust wat meer in daglicht kunnen zien…

Zoals de naam van mijn blog al zegt heb ik niet alleen het eiland ontdekt maar heb ik ook een begin gemaakt in het ontdekken van de onderwater wereld.. In mijn leven ben ik inmiddels al op menige plaatsen geweest waar je geweldig kan duiken, maar al die tijd durfde ik het nooit aan vanwege mijn slechte oren.. En dus liet ik mijn oren extra nakijken voor vertrek omdat het hier nou toch wel eens moest gaan gebeuren.. Op het resort kan ik voor een intern prijsje (dus met heel veel korting) mijn Padi gaan halen. Padi is zeg maar een certificaat die over de wereld bekend is en je na het halen hiervan dus overal in de wereld kan duiken zonder lessen… Mijn eerste les heb ik vrijdag morgen gehad en na oefen in het zwembad gingen we aan het eind van de morgen ook echt de zee op.. Wat een ervaring, een nieuwe wereld gaat voor me open, al moest ik in het begin nog wel heel veel concentreren om mijn ademhaling en mijn oren en begon ik pas van de wereld onder het wateroppervlakte te genieten toen we al bijna weer naar boven moesten… Nu begint voor mij het studeren in het boek van zo’n 250 pagina’s en nog 2 hele ochtenden lessen voordat ik dit certificaat heb maar daar heb ik tenslotte nog 3 maanden de tijd voor…

Jaja geloof het of niet, maar ik zit hier inmiddels al weer zo’n 2 maanden, en waar blijft de tijd! Maar zoals hopelijk te lezen is, ik heb het best naar mijn zin.. En ik begin eindelijk een beetje kleur te krijgen (al word ik nog regelmatig wat rood) en mijn haar word met de dag blonder!

Liefs